Voor testen op metalen componenten worden naast technisch complexere methoden vaak twee traditionele NDO-methoden voor het opsporen van oppervlaktescheuren gebruikt.
Dye penetrant testen
Dye penetrant testing, ook wel PT-testen (Penetrant Testing) genoemd, maakt gebruik van de capillaire werking in het geval van naar het oppervlak openstaande materiaalscheiding, zoals scheuren. De penetrant wordt aangebracht op een materiaaloppervlak en er wordt gewacht op een verwachte blootstellingstijd. Gedurende deze tijd ‘kruipt’ de penetrant in de materiële scheiding en blijft daar. Na het reinigen van het oppervlak blijft het testmedium in b.v. Met de UVin van viZaar kunnen scheuren zichtbaar worden gemaakt en kan zo de materiaalscheiding worden gelokaliseerd. Deze kleurstofpenetratietest stelt geen hoge eisen aan het te testen materiaal.
Magnetische deeltjestesten
Als het werkstuk dat u wilt testen is gemaakt van magnetiseerbaar (ferromagnetisch) materiaal, kunnen magnetische deeltjestesten, ook wel MT-testen (Magnetical Testing) genoemd, worden uitgevoerd. Hier worden magnetische velden gegenereerd of geleid door de component, die worden weergegeven door materiaaldefecten of scheidingen nabij het oppervlak. Tegelijkertijd wordt het testoppervlak bevochtigd met een geschikt testmedium dat magnetiseerbare deeltjes bevat. De deeltjes in de testapparatuur worden afgezet op de afgebogen magnetische veldlijnen, waardoor defecten op het oppervlak van het materiaal kunnen worden geïdentificeerd. Het grote voordeel van deze methode in vergelijking met kleurstof penetrant testen is dat bij magnetische deeltjestesten materiaalafscheidingen nabij het oppervlak niet open hoeven te zijn naar het laatste toe. Aangezien het proefstuk magnetiseerbaar moet zijn, kunnen de gebruikelijke roestvaste staalsoorten en non-ferrometalen niet met deze methode worden getest. Lees meer in de brochure.